Oyun terapisi, ruh sağlığı alanında uzun yıllardır, duygusal, davranışsal ve gelişimsel problemler yaşayan çocuklar için uygun ve tercih edilebilen bir müdahale olmuştur. En yaygın kullanılan oyun terapisi ekolü “Çocuk Merkezli Oyun Terapisi”’ olarak bilinmektedir (ÇMOT). ÇMOT, oyun terapisinin yönlendirilmemiş şekline verilen isimdir.
Terapist, çocuğa kendisini güvende hissedebileceği, koşulsuz
kabul edildiğini hissedebileceği bir oyun ortamı sunarak, çocuğun kendi
sorunlarını kendi becerileri ile çözmesi konusunda, çocuğun kendi yolculuğunda,
ona rehberlik eder. 3-10 yaş arasındaki çocuklar ile yapılan bu oyun terapisi
çocuğun duygularını, ihtiyaçlarını, arzularını daha iyi anlamasına, problem
çözme, kendini kontrol edebilme becerilerinin, özgüveninin gelişmesine ve
ilişkisel, duygusal ve davranışsal sorunlarının azalmasına katkı sağlamaktadır.
Anlayışlı ve kabul eden bir terapist tarafından çocuğun yaşadığı duygular,
düşünceler, davranışlar, ihtiyaçlar empatik dinleme ve yorumlama şeklinde ele
alınarak, çocuk yaşadıklarına yönelik bir farkındalık kazanır ve kazandığı bu
farkındalık ve sahip olduğu mevcut potansiyeli (baş etme yöntemleri) ile
problemlerini çözüme kavuşturmaya çalışır.
Çevresinden bağımsız bir çocuk düşünülemeyeceği için, süreç
içerisinde bakım verenler ile görüşmeler yapılması gerekmektedir. Oyun
terapisinde çocuğun yaşadığı problemleri tetikleyen veya sürdüren işlevsel
olmayan bakım veren tutumları var ise, bu tutumlar bakım verenler ile
paylaşılır, farkındalık kazanmaları sağlanır ve tutum değişiklikleri planlanır.
Oyun terapisi çocuğun gelişimini destekleyen bir terapidir. Problem çözme yeteneğini
geliştirir.
Genellikle 2-12 yaş aralığındaki çocuklara uygulanabilen
oyun terapisi modeli çocuğun yaşadığı birçok problemde etkilidir.
Bu problemlerden bazıları şunlardır:
• Kaygı bozuklukları
• Depresyon
• Uyum bozuklukları
• Kardeş kıskançlığı
• Boşanma süreci ve sonrası
• Ölüm ve yas süreci
• Travmalar
• Selektif mutizm
• Sosyal fobi, özgüven sorunları
• Öfke problemleri
• Bağlanma bozuklukları
• Duygusal, fiziksel ya da cinsel taciz
• Evlat edinme
• Dikkat eksikliği
• Öfke kontrol bozukluğu
• Öğrenme güçlüğü
• Somatik semptom bozukluğu
• Çocukluk çağı mastürbasyonu
• Kaka tutma
• Alt ıslatma