Hem depremi birebir
yaşamış insanlarla hem de ikincil travma dediğimiz biçimde medyadan şahit olmuş
insanlar ile görüşen biri olarak yazıyorum. Psikolojik iyileşme süreci uzun bir
yol olacak...
Yaşanılan travmanın bu
aşamasında “suçluluk hissi”nin arttığını görmekteyiz. “Derdimden utanıyorum”
tarzı söylemler çok fazla… Lütfen unutmayın: Bireysel problemlerinize üzülmeniz
depremzede bireyler için daha az üzüldüğünüz/üzüleceğiniz anlamına gelmiyor.
Bireysel ve toplumsal acılar paralel şekilde ilerleyebilir. Üzüntü, pastanın
dilimlerine benzemez. Bir dilim almak pastadan azaltabilir, ancak söz konusu
duygular ise aynı anda farklı olaylara farklı duygular geliştirebiliriz.
Ki şöyle de düşünürsek,
kendi iyi oluşunuzu önemsemek travma mağduru bireylerin daha sonraki aşamalarda
ihtiyaç duymaya devam edeceği birlik duygusunu sürdürmenize olanak
sağlayacaktır. Bu nedenle, kendi hayatınızla ilgili problemleri de göz ardı
etmemeniz önce sizin için, sonra da toplum için çok önemli bir meseledir.
Sevgilerimle
.png)
